Rene van Rooij speelt sinds 1999 bij de Braborockers van WC Experience. Als groot fan vond René het een eer om mee te ‘mogen’ spelen. Tegenwoordig wil ie daar gewoon geld voor hebben! Ontwerpt, bedenkt en voert uit, samen met Patrick Marcelissen. Runt een eigen reclame/productiebureau/studio en treedt ook samen met zijn drinkebroeder Hans van Erp op, onder de naam Pap en Pudding. Schrijft, arrangeert en componeert ook voor anderen.

En naast dat alles schrijft René ook nog columns voor www.deoptocht.nl. En ook nog zoals het hoort; in het dialect!

Ik hoef jullie hopelik nie uit te leige wa ‘kitse’ is toch? Spijge of aachteruitete is vur veul carnavalsliefhebbers iets wà d’r soms bijkomt. ’t Kumt noit gelège mar nie alt onverwaachts. Oit moet ’t gebeure. D’r zijn ‘r zelfs die zélf unne vinger in durre gurgel douwe és ze vuule da ’t in de weeg zit. Da kan ik nie! Brrrrr, ik moet ‘r nie oan denke. Gelukkig hoef ik –ondanks da ik noit gin moat weet- zelden of noit te kitse. Ik vijn ’t smerrig, en ik kan ‘r ok slecht noar kijke ès ’t bé aander mensen zo wijt is…..Mar goed.

We goan trug noar de joare 90. Ik waar ’n joar of twentig en iedere carnaval woa ik iets aparts oan. (tegeworrig ’t liefst iets mi tèsse en nie te wèèrum). Ik ha ons mam zo gek gekrege um ’n pak te maken. Geinspireerd dúr André van Duin “M’n opoe heeft ’t zadel op d’r rug” en “De vuilnisman”. “t Wier ’n pak mi oan de vurkant ’n ouw wijf. Op durre rug zaat ’n klein kiendje, en in t capuchonneke van da rompertje: jawel! Doar zaat menne grote kop! Iedereen moes laage és ik ’n bietje krom veurover liep. Het zaag d’r geweldig uit, ’t was nét of d’r unnen baby mi unne veul te grote kop aachter op de rug van ’n ouw wijf zaat. Ik neem oan da ge ’t oe eige ’n bietje kunt vurstelle.

Nou kum ’t mooie! Umda ik zo ingewikkeld gekleed waar kon ik bè de herremenie NIE m’n trommel umhange tijdens d’n optocht in Oss! Ik ha gin hekel oan d’n optocht, mar wél oan ’t feit da’k dan continu mi ’n grote zwoar trommel oan m’n lijf liep. Deze editie moog ik tamboerijn speule! Da kwaam nog ’s mooi uit. Ik ha m’n haand regelmatig vrij um links en rechts ’n slukske te nemen van ’t kouwe gerstenat wa oan de zijkanten oangebooje wier. En de mensen mar laage: Het was nét of da ouw wijf da jong mi dieje grote kop bier oan ’t voejere waar!

Noa d’n optocht ginge we noar de Fleur (’t Oude Theater, Oss). Daor ginge ze d’r ok in as koek, en vaneigus duurde ’t nie lang veurda ik moes pisse. De middelste pisbak was vrij. Ik tilde m’n rokken op, din m’n gulp open en vond ’t klein kouwlijerke in m’n onderboks. Ik kon alleen nie goed bij de pisbak komme, umda ‘k er nog ’n ouw wijf veur ha hange. Ik trok ze aachterover, en zette ze mi d’r gezicht strak tege de muur zoda ik m’n leutmakerke de vrije loop kon loate. De mens naast mijn keek noar links, en schoot zo ontiegelijk in zunne laag: ’t Zaag eruit alsof ik ’n ouw wijf van achtere op stond te schrijve op de heren-WC!

Hij stond zo ontiegelijk hard te laage dettie d’r bekant in stikte! Hij kon nie mer op ojjum komme. Hij verslikte z’n eige, hij hoeste en laachde tegelijk, en ja, zo’n 20 seconden loater speeg ie alles wettie diejen dag op ha d’r uit! Ge kunt dus ok TE grappig verkleed zén mi de carnaval ziede wel!

Rij en kits vurzichtig wanne!

Houdoe!