Rene van Rooij speelt sinds 1999 bij de Braborockers van WC Experience. Als groot fan vond René het een eer om mee te ‘mogen’ spelen. Tegenwoordig wil ie daar gewoon geld voor hebben! Ontwerpt, bedenkt en voert uit, samen met Patrick Marcelissen. Runt een eigen reclame/productiebureau/studio en treedt ook samen met zijn drinkebroeder Hans van Erp op, onder de naam Pap en Pudding. Schrijft, arrangeert en componeert ook voor anderen.

En naast dat alles schrijft René ook nog columns voor www.deoptocht.nl. En ook nog zoals het hoort; in het dialect!

Vruuger was alles beter zeige ze wel ‘s……Wa mijn betreft geldt da zeker vur de bier, shag- en benzineprijs én natuurlijk vûr munne leeftijd. Doarbij leefde ons Pap vruuger ok nog en die zuk ok achtermekare wir terugwillen és da kon. Ieder joar rond de carnaval denk ik nog nèt wa dukker oan ‘m dan normaal. Hij kwaam ondanks dettie nét ontslage waar uit ’t ziekenhuis mi gruwelijk kooi nieuws, zwaaiend mi z’n Pap en Puddingpet de feesttent ingelopen in Geffen. Da waar ekkes slikke, en terwijl ik ’t typ eigelik wir………Wa da betreft zal carnaval noit mèr ’t zelfde zijn. Doarover zal ik ok nog es oit unne verrekte moiie column schrijve: ons pap mi z’n 65 lentes onderstenboven in unnen danspoal…..Die houde tegoed!

Ik wô deze keer wa vertelle over m’n eige. Ik zaag op facebook ’n moi foto vurbè komme van videotheek Van Loosbroek op de Hooghuisstroat. Doar ben ik wa gekomme vruuger! Ik ben van de generatie die de uurste videorecorders hebbe meegemakt! En bè v Loosbroek konde vur unne knaak unne film huren, en vur 5 of 6 gulden unne premierefilm! Da waar nog ’s schôn! Mar ge kont er nie alleen aktie- of vechtfilms mi bekijken natuurlijk…….d’r waar unnen ollinge gang mi ‘n ‘speciaal’ genre. In ’t begin van dieje gang stond licht-erotisch, mar hoe verder noar achtere ge liept, hoe wijer oewe mond openviel over wetter ammoal wel nie in de alom bekende vrouwelijke holtes pààste! Ge snapt da ik die van ons mam noit moog huren, en vur ons pap waar de grens bereikt bij Porky’s pikante pretpark óf unne Tirolerfilm woar ge uiteraard niks kont zien, mi de nadruk op kont. Mar goed, d’r waare natuurlijk ok wel ’s zotterdage da ons Pap en Mam ’n dagske weggingen, en da m’n zuster bij ’n vriendin ging speule. Dan greep Reneeke z’n kansen, da snapte!

Dieje buwuste zoaterdagmiddag reeje ons Pap en ons Mam noar Oudenbosch noar vrienden, um pas ’s oavus loat terug te keren. D’n auto waar de stroat nog nie uit, of ik zaat op m’n fietske richting v Loosbroek! Uiteraard zocht ik nog uithijgend van ’t harde trappe de spannendste films uit die ge oe eige mar kunt vurstelle! Bè de balie oangekomme gaaf ik m’n stempelkaart en de lege videohoezen af mi m’n gezicht op “Dees sort films huur ik hier al jaaaare, dus kekt nie zo arig.” De bèheurende films wiere d’r bij gevat en in de hoesjes gefrot. Tasje d’r um en wegweze! Rap noar huis, want de hormonen joege nie te zuinig dur munne kop, nie normaal! Op de fiets op unne vierklets op huis op oan. Het tasje bèmmelde lustig oan ’t stuur, zo lustig da op un gegegeve moment de tas tussen munne knie en d’n handvat van ’t stuur schoot. Umda ik munne knie nie mer op tijd kon stoppe, douwde ik dus onder ’t trappe in ’n fractie van unne seconde ’t stuur olling noar rechts. Affijn, ge vuult al oankomme wa d’r gebeurde denk ik?

Krek! Ik makte récht vur de Friettent (de Elpie) unne zwiepert van heb ik jou doar! Ik klapte mi m’n fiets, knie en haand op de grond, en de tas mi videobaand schoot nog ’n meterke of 20 deur, woardur alle band uit de tas schoven en ‘r dus 2 of 3 videobaand open en bloot op stroat kwaame te leege! Bij ’t café (tegeworrig de Tien Deugden) veur stonden ’n paor toffelkes en stuulekes en uiteraard zaat doar deze zotterdaggemiddag volk! Godver! Ik wies nie hoe snel ik m’n fiets op moes rape, en mi m’n kapotte knieës richting de wennig omhullende videobaandhoezen moes strompele um ze gauw terug in de tas te frotte. Zo ziede mar wer da sex nie alt gezond isIk zaag in m’n ooghoeke hoe de ‘toeschouwers’op ’t terras d’r best zaat te doen um nie keihard in durre laach te schieten, mar ’t leed waar al geschied. Ik boog m’n stuur terug zoals ’t hurde en probeerde zo snel meugelijk en zo goed en zo kwoad als ’t ging munne weg te vervolgen uiteraard mi ’n strak gezicht –zonder um te kijken- alsof ‘r niks gebeurd waar. Bij ’t rotondeke links, en doarnoa rechts de Schadewijkstroat in, zo gauw meugelik uit ’t zicht van de kroeg en de friettent, woar d’r op da moment zeker te wete ’n paor kapot zaate te goan van ’t laage!

Ik kon wel janke, zonne pijn da’k ha! Nie normaal! Thuis oangekomme he’k munne kapotgevalle knie gewaase en mi veul pijn en moeite ’n aander boks oangetrokke. Da waar trouwens ’t ennigste woar ik diejen dag nog oan getrokke heb! Werkelijk alles din me zeer. Rond sluitingstijd via de Singel (natuurlijk nie over d’n Bèrgseweg!) de gehuurde feestvreugde teruggebrocht en toen wir thuis op de bank……meejelije mi m’n eige liggen hebben tot ons Pap en ons Mam wir thuiskwame.

“Gèn gekke dinger hè jonge!” ……da zin ons Mam vurda ze gingen…..en ik denk da’k mun eige keurig heb gedrage!

Carnaval en fiets vurzichtig!

Houdoe wanne!